Español 
Inglés 🤖
Italiano 🤖
Portugués 🤖
Esperanto 🤖
Alemán 🤖
Francés 🤖
عربية 🤖
Ελληνικα 🤖
हिन्दी 🤖
indonesio 🤖
日本語 🤖
Ruso 🤖
Turkce 🤖
简体 中文 🤖
"Como podemos falar de paz mentres construimos novas armas de guerra formidables?
Como podemos falar de paz ao tempo que xustificamos certas accións espúreas con discursos de discriminación e odio? ...
A paz non é máis que un son de palabras, se non se fundamenta na verdade, se non se constrúe de acordo coa xustiza, se non se vivifica e completa coa caridade e se non se realiza en liberdade "
(Papa Francisco, discurso en Hiroshima, novembro de 2019).
A principios de ano, as palabras de Francisco lévanos a reflexionar ás persoas cristiás sobre o noso compromiso diario de construír a paz no mundo no que vivimos e na nosa realidade máis próxima: Galicia.
É certo que vivimos nun lugar privilexiado fronte a millóns de persoas no mundo. Non obstante, esta aparente paz é frágil e pódese romper en calquera momento.
A metade dos galegos sobrevive con prestacións públicas: pensións e subvencións (Voz de Galicia 26-11-2019).
Os acontecementos recentes en Chile, un dos países máis prósperos de América do Sur, advirten da fraxilidade das sociedades chamadas benestar.
A violencia de xénero que este ano foi especialmente dura na nosa terra, a xenofobia, a homofobia e os novos discursos de odio dalgún grupo político, mesmo baixo a protección da relixión cristiá, son sinais de que a paz está lonxe de ser estable.
QUE PODEMOS CONTRIBUIR?
Para acadar un clima de paz é esencial que todos os membros dun grupo, dun pobo, se unan ao proxecto de construír paz ao seu redor. Non é doado superar o conflito, harmonizar intereses conflitivos, reformar os organismos carentes de imparcialidade.
Fundamental é unha educación para a paz das familias e especialmente da escola, onde cada ano crecen casos de acoso escolar e maltrato.
Educar a nenos e nenos na resolución de conflitos sen odio e sen violencia é unha materia pendente na educación.
CONSUMO RESPONSABLE
Unha das causas da inestabilidade en moitos países é o hiperconsumo no que se atopa
mergullou gran parte do mundo. Non se trata só do dano ecolóxico da sobreprodución senón do empobrecemento e escravitude de millóns de persoas.
Detrás das guerras en África hai grandes intereses comerciais e, por suposto, a venda e o tráfico de armas. España non é allea a esta situación. Tampouco a ONU, xa que o 80% das vendas de armas proceden dos países membros do Consello de Seguridade das Nacións Unidas.
O gasto mundial en armamentos (2018) foi o máis alto dos últimos 30 anos (1,63 billóns de euros).
O Papa Francisco vén de esixir á ONU que desapareza o dereito de veto no Consello de Seguridade dos cinco poderes.
Polo tanto, temos que apostar por un consumo responsable e sobrio, eliminando o innecesario, favorecendo o comercio ecolóxico e a enerxía sostible. Só así deteremos a devastación do planeta e a violencia que a produción salvaxe xera en tantos países.
O recente Sínodo da Amazonia, celebrado o pasado mes de outubro en Roma, pediu novas políticas para defender os territorios ameazados e os seus habitantes.
Pola nosa fe en Xesús Libertador non podemos deixar de loitar neste esforzo por salvar a Creación.
2ª MARZO MUNDIAL POLA PEZ E NON VIOLENCIA
O 2 de outubro de 2019 comezou en Madrid a 2ª Marcha Mundial pola Paz e a Non-Violencia, que busca unha converxencia global dos esforzos das distintas comunidades e movementos a favor dos seguintes obxectivos:
- Apoiar o Tratado de prohibición de armas nucleares e así eliminar a posibilidade dunha catástrofe mundial, asignando os seus recursos ás necesidades da humanidade.
- Erradica a fame do planeta.
- Reforme a ONU para converterse nun verdadeiro Consello Mundial pola Paz.
- Completa a declaración dos dereitos humanos cunha carta para a democracia global.
- Active un Plan de Medidas contra o Supremacismo e calquera discriminación por razón de raza, nacionalidade, sexo ou relixión.
- Afrontar o cambio climático.
- Promover a NOVIOLENCIA ACTIVA para que o diálogo e a solidariedade sexan as forzas transformadoras contra a fiscalidade e a guerra.
A día de hoxe, 80 países asinaron a favor da fin das armas nucleares, 33 ratificáronse e 17 aínda quedan por asinar. A marzo remata en Madrid o 8 de marzo de 2020, o Día Internacional da Muller.
Agora, cada un ten as súas mans para unirse a este espírito de santidade que percorre todo o mundo.
Non basta con amar a Deus e non idolizar, xa non é suficiente para non matar, non roubar ou non ser testemuño falso.
Nos últimos meses contemplamos como estalou a violencia en tantas partes do mundo: Nicaragua, Bolivia, Venezuela, Chile, Colombia, España, Francia, Hong Kong ... Articular camiños de diálogo e pacificación é unha tarefa urxente que require de todos nós.
"En Nagasaki e en Hiroshima rezaba, coñecín algúns sobreviventes e familiares das vítimas e reiterou a firme condena das armas nucleares e a hipocrisía de falar de paz, construír e vender armas (...) Hai países cristiáns, países europeos que falan de paz e logo viven de armas ”(Papa Francisco)